Oef! Hier is het wat frisser!
Het is nu half één 's middags en ik ben net mijn kamer binnengevlucht. In de voormiddag waren we in Sevāgrām घूमने के लिए, wat zoveel betekent als 'om te wandelen'. Hier gebruiken ze blijkbaar eerder deze uitdrukking in plaats van 'om te bezoeken'. Soit, de talige zaken interesseren jullie wellicht niets, dus nu verder over Sevāgrām (letterlijk: dorp van dienst). Dit is een dorp waar Gandhi enkele jaren leefde, zijn principes verder uitwerkte en een dorpgemeenschap stichtte volgens die principes. Het was zijn āshrām of toevluchtsoord. Het plaatsje bestaat uit enkele lemen (of iets wat erop lijkt) woningen, een bezinningsplek van Gandhi (In de blakende zon bezinnen?! Straffe man die Gandhi) en enkele grote bomen. Er is ook een koeienstal en een veld om groenten te kweken. In Gandhi's tijd en nu nog steeds wonen er mensen die volledig zelfvoorzienend leven: ze kweken eigen voedsel en weven hun eigen kleren. De hele plek straalt rust uit en is wel inspirerend, maar ik zou toch niet willen ruilen.
Ook is er een lagere school waar kinderen les krijgen volgens Gandhi's onderwijsideeën. Naast geschiedenis, Marathi, Engels, wetenschappen etc. leren ze ook nog hoe je kleren weeft en groenten kweekt. De kinderen daar waren echt super. Continu heen en weer lopen, met grote ogen naar jou kijken, vragen stellen en luidkeels tetteren (ja, dat doen ze al van jongs af aan). Ons belgisch dansje vonden ze dan ook fantastisch. Hún fascinatie voor buitenlanders is nog onschuldig. Volwassen daarentegen vragen al te vaak om een foto met ons of nemen gewoon heimelijk één. Zo word je dus een attractie terwijl je zelf de toerist uithangt. Gelukkig valt dat hier in Wardha nog allemaal goed mee.
Het toeval wil echter dat toen wij in Sevāgrām waren, het programma van onze universiteit ook net daar was: "कहाँ से हैं?" (Waarvandaan zijn jullie) en andere vriendelijke woorden, om daarna te vragen:  "हमारे साथ फ़ोटो ले सकते हैं?" (Mogen we een foto met jullie?). Ach ja, dan doe je dat maar.
Over de rest van ons verblijf hier in Wardha zal Lien nog schrijven, maar ik wil enkel nog vertellen dat ik hier een nieuwe vriend heb gemaakt, Dhananjay: een enthousiaste kerel, die erg behulpzaam is, veel weet en ook nog eens kritisch denkt (wat je hier niet automatisch vindt). Jammergenoeg liep zijn studie net op zijn einde, dus zal ik hem niet zo vaak meer zien. Tijd om nog nieuwe mensen te ontmoeten dus!

English translation follows

Heleen De Jonckheere

Enkele sfeerbeelden !

Hier volgen enkele foto's van ons bezoek aan Delhi en Agra .
And now some photo's from our visit to Delhi and Agra.

Aangekomen aan de Taj Mahal werden we verwelkomd door onze gids.

Voor wie hem nog niet herkende, dit is de Taj Mahal ! Voor sommigen groter dan verwacht, voor anderen dan weer kleiner, maar voor iedereen even spectaculair! 

Na de Taj Mahal gingen we naar Fatehpur Sikri, een stad die in 1569 gesticht werd door de Moghul keizer Akbar.

Op een van onze laatste dagen in Delhi besloten we om de tombe van Moghul keizer Humayun te bezoeken. Rond de tombe liggen nog verschillende andere gebouwen zoals dit hier.

De eigenlijke tombe van Humayun.

Agra - Fatehpur Sikri - Wardha

Onze 3^e dag in India trokken we richting Agra.  We hadden een chauffeur ingehuurd die ons tegen 6u kwam oppikken aan ons hotel. Het bleek een erg vriendelijke man te zijn en onze (ietwat beperkte) kennis van Hindi kwam meteen goed van pas. Na een stevige autorit van bijna 5u (iets langer dan gepland…) kwamen we aan bij de Taj Mahal! Ondanks het indrukwekkende beeld van dit stralend witte wereld wonder, bleken die 6 blanke meisjes voor sommigen toch ‘the main attraction’. Hoe toeristischer de plaats, hoe minder rust dus… Na alle hoekjes en kantjes gefotografeerd te hebben werden we nog even subtiel naar wat winkeltjes gebracht. Daar kregen we telkens een kleine demonstratie waarna we vriendelijk pasten voor de aankoop van een souvenirtje. We moesten er namelijk rekening mee houden dat onze bagage vrijdag maar 15kg mocht wegen voor onze binnenlandse vlucht!

Op weg naar Fatehpur Sikri kochten we wat chips om onze maagjes te stillen en vervolgens trokken we weer verder in onze (gelukkig) frisse auto met airco! Trouwens geen overbodige luxe in dat weer…

Aangekomen in Fatehpur Sikri  konden we dan eindelijk op ons gemak deze spookstad wat verkennen. Weliswaar na eerst wat hulpvaardige, doch opdringerige Indiërs in de aanliggende moskee afgeschud te hebben. Ook het paleis van deze spookstad bleek een hele verademing. Dit kwam misschien ook wel door het gebrek aan een massa mensen…

Het was al snel weer 6u, dus tijd om de terugtocht in te zetten. En opnieuw koste het ons bijna 5u. Ja, je moet er soms wat voor over hebben. Al bij al toch nog een geslaagde, hoewel  toch vermoeiende dag.

Onze laatste dag in Delhi verkenden we de ‘ladies coupe’ van de metro op weg naar Humayun’s tombe. Na een bijgevolg rustig ritje en wandelingetje kwamen we aan bij dit majestueuze monument. Dit was meteen ook de plaats waar we voor de eerste maal een Indische regenbui meemaakten. Hoewel het een klein buitje was, bracht het toch een welkome verfrissing! Vervolgens trokken we nog naar de India gate, die we helaas slechts van ver even konden bewonderen. Dan maar terug naar het hotel om ons wat op te frissen en dan snel weer naar connaught place waar professor Sharma-ji ons stond op te wachten met zijn vriend. We kregen bij hem thuis een rondleiding in zijn schooltje waarna we weer een heerlijke huisbereide maaltijd voorgeschoteld kregen.

Vrijdag, na een korte nacht, namen we afscheid van Delhi. Aangekomen in Nagpur wachtten 2 meisjes van de universiteit ons op met 6 boeketjes bloemen. Na al afgezien te hebben in de lange, warme autorit zal het jullie niet verbazen dat dezen het niet al te lang overleefd hebben…  Ook wij voelden de drukkende warmte duidelijk (zeker na de koude vlucht en luchthaven, ze houden hier soms wel wat te veel van airco…). Na onze valiezen naar onze kamer gebracht te hebben en onze (frisse!) kamer even bewonderd te hebben kregen we elk een ‘chaatra mitr’ oftewel ‘studentenvriendin’ toegewezen. De rest van de dag kregen we ook niet veel rust meer en ons Hindi werd meteen op de proef gesteld. En niet veel later mochten we ook al even kennismaken met administratieve zaken, wel nog in ‘light’ versie vrees ik. Ietwat moeizaam hebben we ons toch door deze dag kunnen worstelen.

Zaterdag hadden we in de voormiddag nog een korte meeting met de ‘vice chancellor’. Dit is blijkbaar wel een belangrijk man, met een eigen politieagent en alles erop en eraan…  In de namiddag zijn we dan eens naar Wardha getrokken met 2 van onze studentenvriendinnen en nog 2 buitenlandse studenten. Daar hebben we ons eens kunnen laten gaan, en met hun hulp werden er heel wat kleren aangeschaft.

Vandaag zijn we dan naar het ‘internationaal poëzie festival’ geweest. Klinkt wel indrukwekkender dan het is, met name dat het redelijk kleinschalig is. Er verblijven hier nu wel een aantal poëten van onder andere Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland en Chili. Het zal in totaal 3 dagen duren, dus als we niet weten wat te doen kunnen we daar altijd nog naartoe.

Maar ‘first things first’: morgen is onze eerste les! Spannend!

English translation follows

Hilke

Toeristen in Delhi

10/09/2013

English version below

Onze eerste dag Delhi was hectisch. Zoveel mensen, auto’s, riksja’s, brommers, fietsen en vuiligheid op straat. Als je over straat wandelt, word je niet met rust gelaten. Overal mannen die ons een ritje in hun riksja aanbieden, een valse zonnebril of gewoon graag kijken naar Westerse meisjes, de ‘Miss Whites’. Zoveel Indiërs die met ons op de foto willen! Niet alleen jongens die eens stoer willen doen, maar ook gewone families. Persoonlijk vind ik Delhi echt een heel leuke stad door die sfeer van drukte, afdingen, ons dingen willen aansmeren … maar niet iedereen is er fan van. Delhi zuigt wel je energie weg. Alles gaat ook héél traag vooruit. Voor een stad als Delhi moet je wel van je hart een steen maken: erg kleine kinderen die komen bedelen of om khana (eten) vragen. Zo’n dingen moet je er jammer genoeg bij nemen als je naar een metropool gaat.

’s Avonds zijn we bij professor Sharma-ji, onze Hindi gastprofessor van vorig jaar, op bezoek geweest in New Delhi. Om daar te geraken namen we onze eerste riksja in Delhi. Wat een ervaring! (En natuurlijk in ’t zak gezet over de prijs. Nu weten we gelukkig ongeveer de normale tarieven.) Tussen de auto’s zigzaggen en bijna botsen. Amai! Ik denk dat ik 10 jaar van mijn leven verloren ben door dat ene ritje. We zagen koeien liggen langs de weg en paarden en een olifant zomaar tussen het verkeer op straat. Bij de professor werden we erg gastvrij onthaald: we kregen lekkere cay met snacks. Ik vond het een  leuke maar ook absurde ervaring om eens bij een local in zijn living cay te drinken en TV te kijken. ’s Avonds kregen we een erg lekkere huisbereide maaltijd.

Bij professor Sharma-ji thuis, met zijn schoonzus en haar 2 kinderen

Vandaag (dag twee in Delhi) hebben we weer veel rondgewandeld. Omdat we in het begin alles te voet wilden doen hebben we niet zoveel toeristische plaatsen bezocht. Voor mij geen probleem, want zo kunnen we beter de stad leren kennen. We zijn naar Qutub Minar, het Rode Fort en Jama Mazjid geweest. Alledrie de gebouwen waren indrukwekkend en enorm groot. ’s Middags zijn we met Siel (een studente Indologie die in Delhi studeert) op stap geweest. Omdat zij hier al een maand studeert weet zij een paar leuke plekjes. We zijn naar een bazaar geweest, waar ik mijn eerste Indische outfit heb gekocht. Zalig, die kleren! Lekker fris, maar toch bedekt en zo mooi! Ik kan niet wachten om er in Wardha nog meer te kopen. Ons avondeten was in een Zuid-Indisch restaurant, opnieuw heel lekker. Ondertussen is de riksja niet zo eng meer en als de riksjavala er akkoord mee is, mogen we zelfs met zes in dat kleine karretje.

 Nog maar twee dagen Delhi te gaan en dan naar Wardha, spannend! Alhoewel ik denk dat we het spannendste al gehad hebben met Delhi.

Groeten uit het hectische Delhi

Klaar

---

First of all, I’m sorry for any grammatical or vocabulary mistakes! My Englisch isn’t perfect.

Our first day in Delhi was incredibly hectic. So many people, cars, rickshaws, motorcycles, bikes and dirt in the street. It’s impossible to walk around in peace, men everywhere who want us to drive in their rickshaw, who want to sell us fake sunglasses, or just like to look at Western girls, ‘Miss Whites’. All those Indians who want to take a picture of us or with is! For me, Delhi is incredible, the atmosphere, the bustle, the bargaining … but not everyone is fan of the city. However, Delhi makes you really tired. Everything goes very slowly, too. Another hard thing is children who beg for money or khana (food). Sadly, things are always like that in metropolises.

In the evening we went to visit professor Sharma-ji, our Hindi guestprofessor from last year. To get there we had to take our first rickshaw in Delhi. What a special experience! (Of course we paid too much, we’re tourist. But now we know the rates.) We saw cows, lying on the streets, horses and an elephant just walking around in traffic. At the professor’s they were very friendly. We drank cay and had some snacks. It was nice to be in the living room of a local in Delhi. In the evening they gave us a delicious homemade meal.

Today (day two in Delhi) we strolled around again. In the beginning we wanted to do everything by foot, that is why we didn’t visit many tourist places. I didn’t mind, because by walking you get to know the city better and in a different way. We went to Qutub Minar, the Red Fort en Jana Mazjid. They were large, impressive and beautiful. In the afternoon we went out with Siel (an Indology student. She studies in Delhi). Because she’s been here one month, she knows a few nice places. We went to a bazaar where I bought my first Indian clothes. I love them! Very light, but also covered and very nice. I can’t wait to buy some more in Wardha. We had dinner in a South-Indian place, again, very good. In the meantime, the rickshaw isn’t that scary anymore and if the rickshawala agrees, we are allowed to go with six people in that little car.

Only two days in Delhi to go, then we go to Wardha, how exciting! Although, I believe we already had the exciting part with Delhi.

Greetings from hectic Delhi

Klaar

Dillī āpka svāgat kartī hai.

Inderdaad, wij zijn aangekomen in Delhi!
Wat hieronder volgt is een beschrijving van mijn eerste indrukken van India.

Op de vlucht er naartoe (die trouwens zeer aangenaam was: we kregen een overvloed aan eten en door het heldere weer, kon je de mooie landschappen zien van de landen onder ons) probeer je je allerlei voorstellingen te maken van hoe het zou zijn. Maar hoe is het dan echt?
Ik verwachtte mij aan een luchthaven met teveel mensen en veel opdringerigheid. Die verwachting zat fout (was ik blij!). Na de gebruikelijke douanecontrole werden we opgepikt door twee taxi’s. Een eerste blik op de auto’s beloofde al veel goeds: blutsen en schreven alom! En inderdaad: zigzaggen langs wagens en trucks en ook wegmarkeringen liet onze chauffeur compleet koud.
De eerste nacht in het hotel was echt vreselijk! Het hotel was oké, maar de omgeving iets minder. Paharganj is namelijk een erg arme en groezelige buurt. Woelen door de hitte, vloeken op het gejank van de straathonden en wakker worden bij getoeter van het verkeer op straat, oh, en ook bij tromgeroffel (vreemd).
U raadt het al: de cultuurshock was een feit!

Maar geen nood: All iz well! (http://www.youtube.com/watch?v=uFjmYcwjgV8)

Dillī āpka svāgat kartī hai. Indeed, we have arrived in the capital of India: Delhi!
What follows is a description of my first impressions of India and it's metropolis.
On our flight towards the subcontinent (which was very agreeable: lots of food and a great view on the landscapes beneath) I tried to imagine what this new world would be like. But of course, imagining something you don't know, is mere imagination. So what was it truly like?
What I expected was an airport crowded with people en immense chaos. But luckily for me, my expectation was wrong. After the usual  customs-control we were picked up by two cabs. A first glance on the cars and I knew that I was indeed in India: dents and scratches everywhere! And yes, criss-crossing around cars and trucks, our driver couldn't care less about road markings.
The first night in the hotel was terrible! Nothing wrong with the hotel itself, but the surroundings were a problem. Paharganj is a very poor and dingy neighboorhood. Tossing in bed because of the heat, swearing on the dog's howling and lying awake to the horns of the traffic on the street, oh before I forget, also to drums (weird).
Your guess is right: I was culture-shocked!

But no need for worries: All iz well! (http://www.youtube.com/watch?v=uFjmYcwjgV8)

Heleen De Jonckheere

Hi !

Namaste ! Hello!

We, Cara, Lien, Klaar, Heleen, Astrid and Hilke are 6 indology students at the university in Ghent, Belgium. And we are given the amazing opportunity to go and study in India for the next trimester. Because this is going to be be such an extraordinary experience, we decided to record it here on our blog. It won't be just one of us who will write, no no everyone of us is going to write a little piece every once in a while. so without further ado... * drumroll*... our first blogpost !
Wij, Cara, Lien, Klaar, Heleen, Astrid en Hilke zijn 6 studentes indologie aan de universiteit van Gent in België. En wij krijgen de kans om een heel trimester te studeren in India ! Aangezien dit een buitengewone ervaring zal zijn hebben we besloten deze met jullie te delen, hier op onze blog. Ieder van ons zal om de beurt een klein stukje schrijven. Dus zonder meer ... * Tromgeroffel*... hier is onze eerste blogpost!

Because our departure is this sunday this week is full of last minute arrangements, errands and of course packing our suitcases. Joy oh joy! For those of you who can pack a suitcase without horribly surpassing the weight limit, I salute you! But sadly I don't belong to that category. I'm more the kind of person who starts packing randomly and when they get to end realizes that they forgot to pack like half of the things that you actually really need and that the suitcase already surpassed the weight limit. It always takes me ages! So with that said I think it's time I started the dreaded task of packing!
- Astrid-
Aangezien wij al deze zondag vertrekken is dit dé week om nog lastminute afspraken en boodschappen te doen en natuurlijk onze koffer te pakken. Oh vreugde! Aan degenen onder u die zo een ding kunnen inpakken en dat dan niet vreselijk meer dan het maximale gewicht bevat, ik groet u! Maar spijtig genoeg behoor ik niet tot die categorie. Ik ben meer iemand die zomaar begint met inpakken en wanneer die aan het einde komt zich realiseert dat meer dan de helft van de echt noodzakelijke dingen naast de koffer liggen. En laten we ook niet vergeten dat de koffer zonder die noodzakelijke spullen al veel te veel weegt! Zo'n koffer inpakken heeft bij mij dus nogal wat voeten in de aarde. Het is dan ook misschien eens tijd dat ik eraan begin...
- Astrid-